*** AZERIA ***

Imię: Azeria

Rasa: Demon

[img][/img]

Wygląd: „Zaprawdę plugawa to bestia! Ślipia, kiej u demona, czerwone, wielkie i złe. Jeśli w nie popatrzeć, człowieka obróci w kamień lub zauroczy. Pysk, łeb, tułów i łapy srebrne, niczym miesiąc w pełni, a wśród srebra czerwienią się nici szkarłatu. Dziewięć ogonów wije się, jak łby u siedmiołgłowego żmija. Znikąd pomocy, gdy urokiem omamionego nieszczęśnika, dopadnie swymi ostrymi kłami. Powiadają, że wody święconej się nie boi, a egzorcyzmy jej się nie imają...”
Kazania ojca Świerzbidrapa, Tom II „Polityka, demony i inne plugastwa”

Historia: Blask słońca. Śpiew ptaków. Wiatr. Niebo. Chmury. Lato. Jesień. Zima. Ziemia... Nikt nie wie, kiedy Azeria pojawiła się po raz pierwszy. Narodziła się na Ziemi, istniała wśród bytów cielesnych i duchowych na granicy światów, mogąc swobodnie przekraczać granicę materii i niematerii. Mieszkała w strumieniach, skałach, drzewach na długo przed pojawieniem się pierwszych ludzi. Człowiek siejący zniszczenie i śmierć, obawiał się Azerii i jej braci. Rzucali oni uroki i zniewalali dusze, by uchronić ostatnie sanktuaria natury przed niszczycielską ludzką ręką. Wieść głosiła, że demon przybierający postać lisa ma moc zmieniania ludzi w kamień. Lecz nie ludzi umiała zmieniać w kamień, a ich serca, które podążające za namiętnością, zagubione w grzechu nieczystości, kamieniały z braku dobra i miłości. Pewnego dnia Azeria usłyszała niebiańską muzykę, magiczną pieśń zdolną przedrzeć się przez granicę dwóch światów, a jej zew poprowadził ją i setki jej braci do bram piekielnych. Wraz z opuszczeniem Ziemi, zniknęła ich pamięć o drodze powrotu z piekła i o wydarzeniach poprzedzających zejście do zaświatów. Szli za niosącym pieśń mężczyzną w lej zaświatów, w samo jądro mroku. A mężczyźnie na imię było Orfeusz.

Charakter: Nie lubi wdawać się w dyskusje, a jeśli musi, woli milczeć i słuchać, niż mówić. Niełatwo ją wyprowadzić z równowagi, ale jest bardzo przeczulona na swoim punkcie i mściwa. Pamięć o urazach potrafi pielęgnować latami, czekając na odpowiedni moment, by się zemścić. Żyje w myśl zasady: "Umiesz liczyć, licz na siebie".

Funkcje: Jest sprytna, szybka i nieuchwytna. Może dlatego w Piekle cieszy się reputacją dobrego szpiega lub „tej podstępnej suki” (co nie jest niezgodne z prawdą, zważywszy na fakt, że jej ulubiony awatar, to demoniczny lis z dziewięcioma ogonami). W wolnych chwilach jest prowodyrką pijaństwa i aktów rozpusty.