Piąty krąg - znajduje się bezpośrednio nad Styksem, największą ze wszystkich rzek Piekielnych. Rzeka ta opływa nke tylko ten krąg, ale i całe Piekło, ponadto rozgałęzia się, dając początek innym źródłom; rzece lamentu nazywanej Kokytos i rzece zapomnienia, zwanej Lete. Wypicie wody z tej drugiej powoduje utratę pamięci. Potępieni za gniew i agresję, za pesymizm ludzie codziennie dostarczają do Styksu smołę. To, co widzą, kiedy spojrzą w ciemne, gęste czeluści często sprawia, że tracą zmysły. Już na samym początku mostu przecinającego Styks da się usłyszeć pierwsze wrzaski i przepełnione bólem i desperacją jęki. Dźwięki te z każdym krokiem stają się coraz glośniejsze, bo przebywające na lądzie dusze nigdy nie milkną, a ich krzyki u każdego wywołują złość, są w stanie odebrać zmysły i zdolność logicznego myślenia.
Siedziba piątego z Książąt Regentów, Mefistofelesa, to najbardziej chaotyczna i problematyczna ze sfer - jej dumny zarządca stara się karać grzeszników, ale utrzymywanie odpowiedniego porządku i reżimu po prostu mu nie wychodzi. Panuje tu ogromny nieład, miejsce wygląda jak ukryta wśród skał, ciemna nora. Z góry zwisają stalaktyty ociekające gorącą smołą. Nad duszami, w powietrzu, krążą zjawy pilnujące potępieńców i dręczące ich dusze. Po rozżarzonej powierzchni ziemi tułają się dusze ludzi pysznych, zazdrosnych i tych, którzy zawsze widzieli tylko ciemne strony życia ziemskiego.
Szósty krąg - siedziba szóstego z Książąt Regentów, Astarotha. Znajduje się pomiędzy dwoma piekielnymi rzekami: Styksem i Rzeką Wrzącej Krwi. Krąg ten jest nazywany Grodem Disa (Lucyfera). Stoi tutaj potężny, otoczony szarymi ogrodami zamek z murami zbudowanymi z cegieł ze smoły. Wartę pełnią rozstawione na murach Furie.
W grodzie panuje ciemność. Jedynym rozświetlającym otoczenie elementem jest spowijające wszystko delikatne, czerwonawe światło. Przez sam środek ogrodu przepływa Rzeką Wrzącej Krwi, oddzielająca ten krąg od następnego. W ogrodzie do złudzenia przypominającym ponure cmentarzysko zamieszkują heretycy zamknięci w płonących grobach. Ci z nich, którzy odważą się uciec od żaru krypt i spróbują przekroczyć rzekę, są w niej zatapiani na wieki. Za swoje postępki zmuszeni są oglądać ociekającą krew. Nie pomagają im jęki ani prośby, nikt się nad nimi nie ulituje. W piekle nie ma litości. Ci, którzy próbują przekroczyć rzekę zatapiani są w niej na zawsze.
Siódmy krąg - siedziba siódmego z Książąt Regentów, Azazela. Poziom ten jest powszechnie nazywany Lasem Samobójców, choć katusze cierpią tutaj także dusze zabójców. Podłoże z zastygłej lawy gęsto porastają tu wysokie drzewa o poobrywanych liściach i połamanych, pokrytych krwią gałęziach. Zagęszczenie drzew sprawia, że wewnątrz lasu panuje bezwietrzna atmosfera oraz nietypowa, wręcz nienaturalna cisza, która zamiast uspokajać wywołuje niepokój. Jest tutaj bardzo niewiele widocznych ludzkich dusz - w całym lesie można dostrzec zaledwie kilka, zazwyczaj powieszonych na drzewach ciał. Po przejściu kilku metrów można zauważyć, że drzewa rosną wzdłuż licznych, cieniutkich ścieżek, dzielących las na kilka części. W poszczególnych kawałkach znajdują się przemienione w drzewa dusze ludzkie niszczone przez żyjące tu demony i harpie.
Ósmy krąg - siedziba ósmego, ostatniego z Książąt Regentów, Beliala, którego ludzie często utożsamiają z Antychrystem. Jest to nabardziej przebiegły i podstępny że wszystkich Regentów. Swoim umiejętnościom mamienia wszystkich istot żywych zawdzięcza swoją funkcję - rozdaje godności i stanowiska innym piekielnym arystokraktom, sprawuje też władzę nad pięćdziesięcioma oddziałami duchów, których zadaniem jest ochrona lodowego pałacu Lucyfera.
To w tym kręgu cierpią oszuści, fałszywi doradcy, mąciciele, pochlebcy i fałszerze. Cały teren pokrywają bagna i moczary, w których toną grzesznicy. Brakuje tu świeżego powietrza, wszędzie unosi się zapach przegniłych, mokrych roślin, trudno się oddycha. Przez środek moczarów przepływa jedna z odnóg rzeki Lete - jedyne źródło czystej wody, której picie jest jednak surowo zabronione, bo wymazuje pamięć.
Dziewiąty krąg, Gehenna - siedziba samego Cesarza Piekieł, Lucyfera, oraz Księcia, a zarazem głównego Generała Piekieł, Asmodeusza. Jest to też centrum życia politycznego Piekła, bo to właśnie tu, do lodowego pałacu przybywają wszelkie delegacje, tu też mają miejsce okazjonalne zgromadzenia Regentów.
Wbrew wszelkim ludzkim wyobrażeniom centrum piekła nie jest królestwem ognia. Powierzchnia Gehenny jest skuta lodem, znajdujące się na skraju kręgu puste równiny przykrywa warstewka nigdy nie topniejącego szronu. Wszystkie, dość liczne jeziora są zamarznięte - w ich wnętrzu, skazane na wieczny chłód topią się dusze zdrajców. W samym centrum Gehenny znajdują się włości Lucyfera. Ogrodzony grubymi murami lodowy pałac jest chyba najbardziej imponującym miejscem w całym Piekle - zdaje się emanować zimnym, błękitnym światłem, olbrzymia brama wspiera się na kolumnach, a ponad nią dźwiga się żelazna baszta.
Niżej, w pałacowych piwnicach znajduje się cela pierwszego zdrajcy i mordercy w historii ludzkości, Kaina.
